En dan ben ik hier nog maar drie weken!
Blijf op de hoogte en volg Silke
16 Mei 2014 | Aruba, Oranjestad
Hier ben ik dan weer, een tijdje geleden alweer dat ik een verhaal heb geschreven. In mijn vorige verslag vertelde ik dat de familie was gearriveerd. We hebben een hele lekkere week gehad waarbij we veel van het eiland hebben gezien. Ze hebben ook lekker van de zon genoten en ik heb ze kunnen laten zien wat ik allemaal doe hier. Ik heb natuurlijk altijd verteld wat ik doe en hoe het eruit ziet maar nu weten ze ook hoe het echt is. Het was een erg gezellige week, die ook heel snel voorbij is gegaan. Maandag avond heb ik ze ook weer weggebracht naar het vliegveld.
Dinsdag ochtend zouden we om half 8 naar Curaçao vliegen, om half 6 moesten we op het vliegveld zijn.
Ik heb in een van mijn eerdere verslagen verteld dat de maatschappij failliet was gegaan en het maar de vraag was of we zouden vliegen. We gingen vol goede moed naar het vliegveld, helaas was er om half 6 nog niemand… Om zes uur zag ik iemand van Insel air, en zij vertelde mij dat er nog helemaal geen ticket voor ons gekocht was, we moesten eerst naar Tiara air om daar te zorgen dat ze onze tickets zouden omboeken. Maar dat was ook nog niet zomaar geregeld, omdat dat bureau pas om 7 uur open ging.
Om 7 uur werden we dan geholpen nadat er wat heen en weer was gebeld, en werden onze tickets omgeboekt. Dus we konden weer terug naar de incheck balie van Insel air, daar bleek dat de tickets nog niet in het systeem stonden dus moesten we nog even wachten. Inmiddels was het al 10 voor half 8 en om half 8 sloot de incheck balie. Maar gelukkig kwam het allemaal nog goed en konden we om half 8 inchecken, hierna moesten we snel bij de gate zien te komen zodat we op tijd zouden zijn. Na enige stress in de ochtend zaten we dan toch echt in het vliegtuig! Het was maar een half uur vliegen dus we waren er zo, je stijgt op en 10 minuten later wordt de landing alweer ingezet.
Eenmaal aangekomen op Curacao leek het mij wel verstandig om toch even na te vragen bij het kantoor van Insel air of ook onze terug vlucht omgeboekt was. Ik vroeg aan de mevrouw hoe het nou precies zat en zij gaf aan dat wij gewoon een ticket moesten kopen, ze wist niks van een afspraak. Dit was wel even zuur maar we moesten toch een ticket kopen. Dit hebben we natuurlijk gedaan zodat we zeker terug konden.
Toen moesten we nog op zoek naar onze auto, we hadden het adres dus we konden er goed komen met de taxi.
Bij het verhuur bedrijf aangekomen wisten ze eerst niet wie we waren, maar dat werd duidelijk nadat ik ze een mailtje had laten zien. Toen we de auto zagen staan zag het eruit als een prima studenten auto, maar we kwamen er al snel achter dat het toch niet zo’n prima auto was. Het was een schakel auto maar dat werkte ook niet helemaal zoals de bedoeling, als je de koppeling los liet gebeurde er niks.
Emma wilde even kijken was er in het dashboard kastje lag maar de klep viel er al uit. In de eerste vijf minuten hebben we al erg kunnen lachen om de auto. Het hotel lag op 5 minuten rijden dus daar waren we ook zo.
Alleen het vinden van een parkeer plek was ook nog een hele klus. Na een aantal rondes gereden te hebben hadden we een plekje en konden we naar het hotel. We hadden een prima kamer met drie aparte bedden. En een WARME douche! Dat was echt ontzettend lekker om weer eens warm te douchen. Na deze lekkere douche zijn we Willemstad ingegaan, er waren hier veel leuke terrasjes en kleine straatjes. We waren allen best moe dus we hebben lekker wat gegeten en gedronken.
S ’avonds hebben we lekker gedineerd en zijn vervolgens vroeg gaan slapen. Want we zouden de dag erna naar Klein Curaçao gaan, en moesten om half 8 bij de pier zijn om te vertrekken. De boottocht duurde ongeveer 2 uur. De heenweg weg was erg ruw omdat we tegen de golven ingingen. Na ongeveer een half uur begon er een meisje naast mij al over te geven. Hierna volgende er nog veel meer, al deze mensen werden naar het beneden dek gebracht omdat je er daar minder last van had. Ik had gelukkig nergens last van.
Het was een mooi klein eiland met ontzettend wit strand en blauwe zee. We hebben hier gesnorkeld en voornamelijk lekker in de zon gelegen. Dat was s ’avonds ook goed te zien we waren namelijk allemaal erg verbrand. Na weer lekker geslapen te hebben en genoten te hebben van een warme douche, zijn we langs de west kust gaan rijden. We zijn ook naar een Natuurgebied geweest en hier waren allerlei hoogte punten die we konden bezoeken, zoals het Pistol. Dat was een gat in de muur waar water in kwam er uit spoot, het geluid wat hierbij gemaakt werd klonk als een pistool schot. We hebben deze dag veel van het eiland gezien. En met de auto kan je makkelijk overal komen.
De volgende dag ging Pleun met dolfijnen zwemmen, wij waren mee als fotografen. Het was een park met allerlei zeedieren, we hebben ook nog een aantal shows gezien. Na deze activiteit zijn we gaan Quad rijden. We zijn langs de westkust gegaan en hebben zo veel van de natuur kunnen zien. De zon was ook weer erg vel waardoor we weer verkleurd zijn. Na deze week waren we echt allemaal erg bruin geworden! Toen was er nog maar een dag over en we zijn om 6 uur opgestaan om de Christoffel berg te beklimmen. Dit was een pittige klim maar achteraf viel het toch best mee, omdat we niet wisten hoelang we nog moesten was het lastig inschatten. Eenmaal boven aangekomen hadden we uitzicht over het hele eiland. Je kon goed zien dat het eiland veel groener is dan Aruba. Na deze klim zijn we lekker gaan douchen en onze tas nog even gaan inpakken, want het was alweer bijna tijd om terug te gaan. We hebben nog lekker gegeten en nog lekker gezeten op een terrasje. Toen was het alweer tijd om terug te gaan naar Aruba, de vlucht duurde weer maar een half uurtje dus je bent er zo. Floor en Ineke hadden ons opgehaald dus dat was erg fijn. Iedereen zei dat we erg bruin waren geworden.
In de week hierop was er een opendag van de Marine, Oom Mebius heeft hier 60 jaar geleden gewerkt al marinier en was ook erg benieuwd hoe het eruit zou zien. Ik vond het zelf ook leuk om te zien wat er nou allemaal te doen was. Ik zag ook veel vaders van kinderen van de basisschool. Ik ben mee geweest op een patrouille boot, en heb zelfs ook nog geschoten. Dat was toch leuk om een mee te maken. Het was echt ontzettend druk deze dag, ik was blij dat ik s’ochtends ben geweest.
En zo zaten twee hele leuke weken er alweer op. En was het weer tijd voor het normale leven. Onze stage ging gewoon weer door. Nu ik dit verhaal aan het typen ben zit hier nog precies drie weken. Vrijdag 6 juni vlieg ik alweer naar huis, en zaterdag 7 juni ben ik weer thuis. Nog 1,5 week stage en dan is school afgerond, alleen moet er dan in Nederland nog een eindgesprek plaats vinden en dan is het klaar! Donderdag 22 Mei heb ik mijn examen les, daarna heb ik ook nog maar 1 klas die ik les moet geven dus het gaat snel. 28 Mei vliegen we ook al naar Miami. Het is nu een kwestie van de laatste dingen regelen en dan zit het er alweer op. Deze weken ga ik nog veel van de zon genieten en leuke dingen doen. Ik heb morgen mijn tweede les kite surfen ik ben erg benieuwd hoe het zal gaan.
De afgelopen week en aankomende week gaan er erg veel mensen naar huis, dat is erg jammer omdat je natuurlijk een band met ze hebt opgebouwd. Het is apart om 5 maanden met mensen te zitten en dat ze dan naar huis gaan, weet je eigenlijk ook dat je ze waarschijnlijk niet meer zal zien.
Ik ga er nog even volop van genieten en dan zie ik iedereen over drie weken alweer! Ik kijk er stiekem toch ook wel naar uit om weer naar huis te gaan en iedereen te zien.
Ik hoop dat jullie weer met plezier mijn verhaal hebben gelezen. Tot snel
Heel veel liefs Silke
Dinsdag ochtend zouden we om half 8 naar Curaçao vliegen, om half 6 moesten we op het vliegveld zijn.
Ik heb in een van mijn eerdere verslagen verteld dat de maatschappij failliet was gegaan en het maar de vraag was of we zouden vliegen. We gingen vol goede moed naar het vliegveld, helaas was er om half 6 nog niemand… Om zes uur zag ik iemand van Insel air, en zij vertelde mij dat er nog helemaal geen ticket voor ons gekocht was, we moesten eerst naar Tiara air om daar te zorgen dat ze onze tickets zouden omboeken. Maar dat was ook nog niet zomaar geregeld, omdat dat bureau pas om 7 uur open ging.
Om 7 uur werden we dan geholpen nadat er wat heen en weer was gebeld, en werden onze tickets omgeboekt. Dus we konden weer terug naar de incheck balie van Insel air, daar bleek dat de tickets nog niet in het systeem stonden dus moesten we nog even wachten. Inmiddels was het al 10 voor half 8 en om half 8 sloot de incheck balie. Maar gelukkig kwam het allemaal nog goed en konden we om half 8 inchecken, hierna moesten we snel bij de gate zien te komen zodat we op tijd zouden zijn. Na enige stress in de ochtend zaten we dan toch echt in het vliegtuig! Het was maar een half uur vliegen dus we waren er zo, je stijgt op en 10 minuten later wordt de landing alweer ingezet.
Eenmaal aangekomen op Curacao leek het mij wel verstandig om toch even na te vragen bij het kantoor van Insel air of ook onze terug vlucht omgeboekt was. Ik vroeg aan de mevrouw hoe het nou precies zat en zij gaf aan dat wij gewoon een ticket moesten kopen, ze wist niks van een afspraak. Dit was wel even zuur maar we moesten toch een ticket kopen. Dit hebben we natuurlijk gedaan zodat we zeker terug konden.
Toen moesten we nog op zoek naar onze auto, we hadden het adres dus we konden er goed komen met de taxi.
Bij het verhuur bedrijf aangekomen wisten ze eerst niet wie we waren, maar dat werd duidelijk nadat ik ze een mailtje had laten zien. Toen we de auto zagen staan zag het eruit als een prima studenten auto, maar we kwamen er al snel achter dat het toch niet zo’n prima auto was. Het was een schakel auto maar dat werkte ook niet helemaal zoals de bedoeling, als je de koppeling los liet gebeurde er niks.
Emma wilde even kijken was er in het dashboard kastje lag maar de klep viel er al uit. In de eerste vijf minuten hebben we al erg kunnen lachen om de auto. Het hotel lag op 5 minuten rijden dus daar waren we ook zo.
Alleen het vinden van een parkeer plek was ook nog een hele klus. Na een aantal rondes gereden te hebben hadden we een plekje en konden we naar het hotel. We hadden een prima kamer met drie aparte bedden. En een WARME douche! Dat was echt ontzettend lekker om weer eens warm te douchen. Na deze lekkere douche zijn we Willemstad ingegaan, er waren hier veel leuke terrasjes en kleine straatjes. We waren allen best moe dus we hebben lekker wat gegeten en gedronken.
S ’avonds hebben we lekker gedineerd en zijn vervolgens vroeg gaan slapen. Want we zouden de dag erna naar Klein Curaçao gaan, en moesten om half 8 bij de pier zijn om te vertrekken. De boottocht duurde ongeveer 2 uur. De heenweg weg was erg ruw omdat we tegen de golven ingingen. Na ongeveer een half uur begon er een meisje naast mij al over te geven. Hierna volgende er nog veel meer, al deze mensen werden naar het beneden dek gebracht omdat je er daar minder last van had. Ik had gelukkig nergens last van.
Het was een mooi klein eiland met ontzettend wit strand en blauwe zee. We hebben hier gesnorkeld en voornamelijk lekker in de zon gelegen. Dat was s ’avonds ook goed te zien we waren namelijk allemaal erg verbrand. Na weer lekker geslapen te hebben en genoten te hebben van een warme douche, zijn we langs de west kust gaan rijden. We zijn ook naar een Natuurgebied geweest en hier waren allerlei hoogte punten die we konden bezoeken, zoals het Pistol. Dat was een gat in de muur waar water in kwam er uit spoot, het geluid wat hierbij gemaakt werd klonk als een pistool schot. We hebben deze dag veel van het eiland gezien. En met de auto kan je makkelijk overal komen.
De volgende dag ging Pleun met dolfijnen zwemmen, wij waren mee als fotografen. Het was een park met allerlei zeedieren, we hebben ook nog een aantal shows gezien. Na deze activiteit zijn we gaan Quad rijden. We zijn langs de westkust gegaan en hebben zo veel van de natuur kunnen zien. De zon was ook weer erg vel waardoor we weer verkleurd zijn. Na deze week waren we echt allemaal erg bruin geworden! Toen was er nog maar een dag over en we zijn om 6 uur opgestaan om de Christoffel berg te beklimmen. Dit was een pittige klim maar achteraf viel het toch best mee, omdat we niet wisten hoelang we nog moesten was het lastig inschatten. Eenmaal boven aangekomen hadden we uitzicht over het hele eiland. Je kon goed zien dat het eiland veel groener is dan Aruba. Na deze klim zijn we lekker gaan douchen en onze tas nog even gaan inpakken, want het was alweer bijna tijd om terug te gaan. We hebben nog lekker gegeten en nog lekker gezeten op een terrasje. Toen was het alweer tijd om terug te gaan naar Aruba, de vlucht duurde weer maar een half uurtje dus je bent er zo. Floor en Ineke hadden ons opgehaald dus dat was erg fijn. Iedereen zei dat we erg bruin waren geworden.
In de week hierop was er een opendag van de Marine, Oom Mebius heeft hier 60 jaar geleden gewerkt al marinier en was ook erg benieuwd hoe het eruit zou zien. Ik vond het zelf ook leuk om te zien wat er nou allemaal te doen was. Ik zag ook veel vaders van kinderen van de basisschool. Ik ben mee geweest op een patrouille boot, en heb zelfs ook nog geschoten. Dat was toch leuk om een mee te maken. Het was echt ontzettend druk deze dag, ik was blij dat ik s’ochtends ben geweest.
En zo zaten twee hele leuke weken er alweer op. En was het weer tijd voor het normale leven. Onze stage ging gewoon weer door. Nu ik dit verhaal aan het typen ben zit hier nog precies drie weken. Vrijdag 6 juni vlieg ik alweer naar huis, en zaterdag 7 juni ben ik weer thuis. Nog 1,5 week stage en dan is school afgerond, alleen moet er dan in Nederland nog een eindgesprek plaats vinden en dan is het klaar! Donderdag 22 Mei heb ik mijn examen les, daarna heb ik ook nog maar 1 klas die ik les moet geven dus het gaat snel. 28 Mei vliegen we ook al naar Miami. Het is nu een kwestie van de laatste dingen regelen en dan zit het er alweer op. Deze weken ga ik nog veel van de zon genieten en leuke dingen doen. Ik heb morgen mijn tweede les kite surfen ik ben erg benieuwd hoe het zal gaan.
De afgelopen week en aankomende week gaan er erg veel mensen naar huis, dat is erg jammer omdat je natuurlijk een band met ze hebt opgebouwd. Het is apart om 5 maanden met mensen te zitten en dat ze dan naar huis gaan, weet je eigenlijk ook dat je ze waarschijnlijk niet meer zal zien.
Ik ga er nog even volop van genieten en dan zie ik iedereen over drie weken alweer! Ik kijk er stiekem toch ook wel naar uit om weer naar huis te gaan en iedereen te zien.
Ik hoop dat jullie weer met plezier mijn verhaal hebben gelezen. Tot snel
Heel veel liefs Silke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
